Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

tajunka

"Kłamczucha" jest infantylna i cała Jeżycjada też, nie zamierzam zaprzeczać. W tych książkach nie znajdziesz głębokich przemyśleń (chociaż czy ja wiem...?) i nieoczekiwanych zwrotów akcji, ale co tam. I tak zawsze lubiłam je czytać i pewnie jeszcze często będę to robić. Sentyment chyba mam. A nie każda książka musi być ambitna, czasem człowiek chce po prostu spędzić czas nie wysilając zbytnio szarych komórek, mam nadzieję że nie zostanę tu źle zrozumiana Wink

nameless

To jasne, ja też czasem lubię coś lekkiego i infantylnego, tylko że akurat to do mnie nie przemówiło. nie wiem czemu. jakoś tak.

aku

Dla mnie sekretem popularności "Jeżycjady" było po pierwsze ciepło, które promieniowało dosłownie z każdej kartki, oraz fakt że traktowała o rzeczach Bardzo Ważnych w prosty sposób (zależy co rozumieć pod pojęciem głębszych przemyśleń, jak dla mnie jest ich tam całkiem sporo). A Kłamczucha faktycznie najmocniejsza nie jest, najmniej lubiana przeze mnie część Smile

Zapomniałam zupełnie o miszczu Sapkowskim, którego obczytałam bodaj od deski do deski - generalnie nie trawiłam nigdy zbyt dobrze fantastyki, ale jego książki są po prostu wyjątkowe, pełne humoru i wręcz niebezpieczne - nie można się oderwać Wink

Starski

Ja wlasnie zaczalem znowu czytac 'wszyscy jestesmy podejrzani' Very Happy

Sapkowskiego kiedys czytalem, jedna ksiazke za druga, ale ostatniej nie dostalem i jakos tak mi sie rozeszlo, nawet sie nie dowiedzialem jak sie cala historia z wiedzminem skonczyla. Moze kiedys przeczytam jeszcze raz, kiedy bede mial pewnosc ze nie zabraknie mi nagle korejs czesci Razz

tajunka

aku, dla mnie też sporo, ale może dlatego, że już tyle razy to czytałam- za pierwszym razem można wiele przeoczyć. A Kłamczucha jest faktycznie najbardziej taka sobie ze wszystkich i nie rozumiem, dlaczego to ona jest lekturą szkolną w podstawówce...
Ja wiem tylko tyle, że jak kiedyś dorwałam chyba dziesięć tych książek (w tej chwili posiadam wszystkie, czyli szesnaście) to czytałam po dwie dziennie, nie mogłam się oderwać, aż nie skończyłam.

kóla_zagóla

płakać mi się chce.
widzę tyle wspaniałych tytułów, których nie mam czasu czytaaaać ;(

Nimrodelka

Dlatego ja właśnie wykorzystuję wakacje na nadrobienie zaległości w czytaniu. Gorzej, jak uda mi się dorwać jednocześnie kilka książek które chciałam przeczytać i nie wiem od czego zacząć. Bo od października to już czasu będzie mniej...

Diablica

Ja najbardziej lubie czytac horrory i hryminały... Fajna książka to "Dracula"... choć na początku ciężko się ją czyta to naprawdę bardzo ciekawa Wink

Dobre książki pisze Graham Masterton... i tutaj chociażby takie tytuły jak "Zjawa" czy "Zwierciadło piekieł" Smile

Fajna książka - "Jesteś tylko moja", ale autorki nie pamiętam Wink

Potem jeszcze książki Joanny Chmielewskiej Wink

Z dzieciństwa pamiętam "Mały książe" - bardzo fajna książka Wink

Teraz zabrałam się za czytanie kodu da vinci... Wink

nameless

Hmm. Mastertonem się zaczytywałam pod koniec podstawówki. Chyba wyrosłam z tego...

Nec

Już w zasadzie pisałem to w kąciku zapoznawczym, ale co tam...
Czytam bardzo różne przeróżne rzeczy, zasadniczo zostaje jednak w kręgu fantastyczno/horrorowo/przemyśleniowo/katastroficznym.
Fantastyczno bo:
najwiecej przeczytałem książek z fantastyki, zdaje sie że można liczyć na setki. Moi ulubieńcy to Michael Moorcock [saga o Elryku z Malnibone - uwielbiam tę serię ze względu na głównego bohatera, który w zasadzie jest zły, w przeciwieństwie do większość książek fantasy. Nota bene - Sapkowski swojego wiedźmina oparł <przynajmniej wizualnie> właśnie na Elryku], Karl Wagner [opowiadania o Kainie, tym od Abla ;P bohater też z założenia już nie jest dobry, to raczej najemnik szukający potęgi], Tolkien [pitu pitu..co tu opisywać w ogóle?] i wielu innych, których po prostu nie dam rady wymienić, za wielu ich.
Horrorowo bo:
Horrory [to nieadekwatna nazwa, horrory powiny byc choć w minimalnym stopniu straszne, mnie co najwyżej zajmują] czytywałem z wielkim zapałem jak byłem młodszy. A teraz traktuje je jako przerywniki, tzn. jak mi sie nudzi, to sięgam po np. właśnie Mastertona i pochłaniam jego książkę [z reguły sa króciutkie, na raz]. Moja największa milość to zdecydownie cykl Nekroskop Briana Lumley'a,stawiający wampiry w nieco innym świetle. No i zostaje Clive Barker...jego książki to tzw. Dark Fantasy, horrory mocno osadzone w świecie fantastyki..mon dieu, jego książki chyba najbardziej mnie wciągały :)
Przemyśleniowo bo:
To tylko i wyłącznie ze względu na a)poezje z "Fin de siècle " i Baroku b)Witkacego. Witkacy jest genialny. Upadki Bunga i Narkotyki/Niemyte Dusze.
Katastroficznym bo:
Do fantastyki zaliczam również SF, a najchętniej czytam książki SF, w których świat wcale dobrze nie kończy. Ostatnio swoją drogą przeczytałem książke, w której opisano mniej więcej to, co planują Rosjanie względem Marsa, całkiem zabawne :) Najciekawszym gatunkiem dla mnie w SF jest cyberpunk, preferuje jednak jak to człowiek jest w centrum książki, nie jakieś wymyślone rasy obcych.

Shinyu

"Kłamczucha" lekturą szkolną?
Ha, zupełnie już zapomniałam o tej mojej ulubionej serii z dzieciństwa. I podpiszę się pod tymi wypowiedziami wyżej że Jeżycjada niczego głębszego w sobie nie ma, ale to ciepło i przyjemność w czytaniu. Nie jest to mdłe a dla małej dziewczynki z podstawówki bardzo miłe i szybkie. I jak sobie teraz o tym przypomniałam to chyba właśnie dlatego tak bardzo polubiłam Poznań nie będąc tam nigdy w życiu (no, jest jeszcze "Ezoteryczny Poznań" Grabowskiego... Wink

). Ale "Kłamczuchę" akurat najmniej lubiłam, co nie znaczy ze nie lubiłam jej wcale.
Ale wracając do tematu - lubię Gombrowicza (tym sobie zaskarbiłam sympatię polonisty, który zrozpaczony jest tym że w klasie prócz dwóch osób wszyscy go nie znoszą). Ma chaotyczny dosyć styl ale on do mnie trafia i on mi się podoba. I zeźliło mnie jak kiedyś usłyszałam że "Ci, którzy lubią Gombrowicza to pewnie tylko dlatego że go nie rozumieją. Myślą że jak coś jest takie zagmatwane to pewnie jest mądre"
Oprócz tego jakiś czas temu spodobał mi się Orwell (niezdrowe dosyć, ostatnio ciagle wyszukuję porównań między sytuacjami w książce a tymi panującymi w naszym rządzie).
Dla rozrywki czytam Pratchetta oraz conieco z polskiej fantastyki, podobają mi się książki Piekary i Pilipiuka (Jakub Wędrowycz wie co dobre).
Niestety ubolewam, bo im coraz starsza tym mniej czasu do czytania.

tajunka

Tak, "Kłamczucha" to lektura bodajże z piątej klasy podstawówki.

Co do Orwella, to "Folwark zwierzęcy" przeczytałam jednym tchem, ale "Roku 1984" jakoś nie mogłam strawić...

Shinyu

Dla mnie między "Folwarkiem..." a "1984" było bardzo wiele podobieństw, właściwie miałam wrażenie ze "Folwark..." to taki jakby szkic który został później rozwinięty w powieść a zamiast zwierząt usadzono ludzi.
Dziwne ze nie mogłaś strawić, bo wiele osób uważa to za świetną lekturę. A zakończenie było... smutne.
Hmm to ja "Kłamczuchy" nie przerabiałam, pamiętam tylko ze w czytance (hehe) był fragment jakiejś innej książki Musierowicz.

Quetzi

Heh, Jeżycjadę kiedys czytałem,niestety niewiele ("Szósta klepka" - maluszek <jak on miał na imię??> malujący jajka w czołgi i Hitlera mnie bawił Very Happy

. Albo urządzajacy pożar Rzymu na balkonie:) ).

"1984" - brrr...ponure, smutne... Straszna książka pod względem treści, bo napisana IMO doskonale.

O, ostatnio pochłoniętch - "Autostopem przez Galaktykę" mogę polecić. Lekka, łatwa i przyjemnie zabawna.

O, "Ojciec Chrzestny"... Nie przeczytałem jeszcze całej, ale wciągające dość mocno. Smile

Shinyu

Ten z "Szóstej Klepki" to był Florek który później pojawił się jeszcze raz w "Pulpecji" ale już jako dorosły Smile

Tylko że w "Szóstej Klepce" zwany był Bobciem a w "Pulpecji" - Baltoną.
To tyle co do książek z dzieciństwa Very Happy

W "1984" najstraszniejsze było zakończenie. Ostatnie słowa, zdaje się że dokładnie "Kochał Partię" po których dreszcz mi przebiegł po plecach. Po prostu przez cały czas przez który czytałam książkę, miałam nadzieję że to się nie skończy źle. Że albo uda im się zbiec, albo odkryć prawdę, byleby ta walka nie okazała się beznadziejną, byleby cokolwiek udało się osiagnąć. Nadzieja głupia, bo w końcu książka ta miała być wstrząsająca i miała uswiadomić całemu światu do czego może doprowadzić ideologia komunistyczna.
"Autostopem przez Galaktykę" - cudownie angielskie Smile

Choć nie zachwyciło mnie, ale szybkie i lekkie, owszem.
"Ojca Chrzestnego" czytałam bardzo dawno, ale też mi sie podobał. Naprawdę wciagające, chętnie przeczytam jeszcze raz Smile