Uniwersytet Adama Mickiewicza w Poznaniu

tajunka

Najgorzej, jak musisz ładnie powiedzieć "dzień dobry", spytać czy jest w domu Twój kumpel/Twoja kumpela, i nazwać go/ją po imieniu Razz

Starski

Ja prawie zawsze dzwonie i sie tlumacze ze zapomnialem jaki numer mieszkania jest. A teraz sam bede mieszkal w mieszkaniu w bloku gdzie sa domofony, syf straszny :/
Stowarzyszenie moze byc, nie mam nic przeciwko Razz

kóla_zagóla

tajunka - fakt, zwlaszcza jak nie pamietasz imienia kolezanki/kolegi :p "jest psycho? jest sucha? jest mały?" :pp

nie lubię też dzwonić pzez telefon i się przedstawiać.
mam długie (i dosyć trudne :p) nazwisko,więc próbuję szybko, sprawnie "dzień dobry, Agata Ka..." i wtedy łamię sobie język :p już nic nie powiem, nichuja Razz

Qrchac

Widze, że nikt nie lubi domofonów. Sam mam problemy, żeby czasami przypomnieć sobie imię i nie mówić po ksywie. Tak chwila konsternacji jest straszna. Natomiast moja rodzina już tak jest przyzwyczajona do mojej tak, że już nie robi na nich wrażenia jak ktoś się pomyli przy domofonie i reagują tak jakby usłyszeli moje imię Very Happy

Wśród moich lęków dominuje irracjonalny strach przed igłami. Ale samymi igłami, nie ukłuciem czy bólem. Potrafie to kontrolować na tyle, żeby móc zrobić badania krwi czy przyjąć potrzebny zastrzyk ale jakbym zobaczył na ulicy kogoś idącaego z igłą w moim kierunku to mógłbym zabić (i tu nie przesadzam raczej). Chyba będę musiał z tym bardziej zacząć walczyć i w końcu dam się namówić, żeby zostać honorowym krwiodawcą?

Quetzi

Kontynuując kwestię igieł (może się uwolnimy od domofonów w końcu? Very Happy

) to wiele osób ma ten lęk, ale zwykle bardziej przed ukłuciem właśnie. Ja mogę patrzeć na igły, ba, często sam się nimi posługuję (nie do ćpania, spokojnie:-P) ale kiedy byłem mniejszy to trzy pielęgniarki (sic!) musiały mnie trzymać żebym dał sobie wkłuć cokolwiek... Trzy pielęgniarki + Mama ganiające za 6-latkiem po gabinecie... Tego się nie zapomina:-).

tajunka

Qrchac

Jak widać jestem nietypowym przypadkiem, szczególnie, że u mnie ten strach nie wywołuje omdlenia czy paraliżu ale agresję (a ja taki łagodny człowiek jestem).
Z tego co pamiętam nigdy nie miałem problemu z zastrzykami - nie lubiłem ich ale nie sprawiałem kłopotu pielęgniarkom. Gorzej jest teraz, kiedy miałem iść na badanie krwii przez ponad miesiąc znajdowałem sobie wymówki, żeby się tam nie pojawić...

Quetzi

Heh, krew is no problem:-). Gorzej z flaczkami. Weterynarz w rodzinie a ja nie mogę patrzeć na sekcję prosiaczków:/. Za to świeżo urodzone psy (kluchy:-D) są najpiękniejszym widokiem na świecie.

Grejsi

aku

Heh, ja wuasnie oddaję krew co jakiś czas i z moich obserwacji wynika że kobiety znoszą to o wiele lepiej. Tak a propos lęków medycznych to dużo ludzi boi się też obsesyjnie dentysty, a dla mnie to czysta przyjemność, rzadko co mnie boli na fotelu u stomatologa.
No, ale równocześnie płaczę ze strachu w czasie burzy. I boję się też mokrych foliówek.

Starski

burza odpada, na szczepienia zawsze chodzilem na luzie, dentysty nie lubie, ale tez sie nie boje. Jedynie te pieprzone domofony... Razz

No i podobnie dzwonienie do kogos na domowy telefon, na szczescie chyba nie znam nikogo kto nie ma komorki Very Happy

kóla_zagóla

Co do igieł to chyba zaraz idę na dół wbić sobie dwie igły 1,1 w ucho ;)
nie bojęsię ich zupełnie, za to mój tato? nie da dziecku zrobić zastrzyku :p każemy mu zdychać ze strachu na korytarzu (zawsze) :p
burza zawsze była dla mnie czymś fascynującym, dentysty sie nie boję (chciaż nie przepadam :p), tylko te okropne robale.
cała drżę ;)

Starski

robale? ale jakie konkretnie?

kóla_zagóla

Wszelakie!
tylko ćmy są okej i motyle, bo już nawet ważki nie (chyba, że z odległości kilku metrów ;))

Najbardziej na świecie boję się pająków. Nie wiem, czy boję się szczurów, bo nigdy nie widziałam :P ale myszy na pewno nie ;)
nie boję się też małych psów :p generalnie dzielna jestem! ;)

apdejt:
właśnie sobie przypomniałam, że wcale nie jestem taka dobra, jak bym chciała :p
boję się jeszcze wody, a przynajmniej zaczynam się bać, kiedy nie czuję gruntu pod stopami ;) wstyd się przyznać, ale TAK, MAM 18 LAT i... nie umiem pływać.
:p

Starski

Uuu... no to faktycznie porazka..z drugiej strony ja jak mialem chyba 13 czy 14 lat nie umialem jezdzic na rowerze Very Happy

za to plywac umialem juz majac 6 Razz